این چـنین بر دلم افـتاد... به امّـید خـدا            غم نخور... می رسد امداد به امّید خدا

چه قدَر عقده در این سینۀ ما جمع شده            عــقــده ها می شـود آزاد به امّـیــد خـدا

دل ما که به خــدا تنگ شده، منتظریم             تـا که از مـا بکـنـد یـاد بـه امّـیـد خـدا

با دعای «فرج» و «ندبۀ» او مـأنوسیم             کِی اثـر می کـند «اوراد» به امّید خدا؟

باید از گـنــدم بد بــوی گنه دور شـوم             تا شــوم یــار قـلـمــداد به امّـیــد خــدا

گِره از کار گِره خورده ی ما باز شود             فرصتی می شود ایجاد به امّید خدا...

که به دست پـسر فـاطمه بـوسه بـزنیم             یک به یک با هـمـه اولاد به امّید خدا

خـبـر آمـدنش را همه جـا پخـش کـنـید             می رســد لـحـظـۀ مـیـعـاد به امّید خدا

منتـقـم می رسد و روز ظهـورش حتماً             می شـود فـاطـمـه دلـشـاد به امّـیـد خدا

حرم خاکی خـورشید و قـمرهای بقـیع            عـاقـبت مـی شــود آبــاد به امّـیــد خـدا

مثل مشهد وسط صحن بقیع نصب کنیم            دو سـه تا پـنـجـره فــولاد به امّـید خدا

لـذتی دارد عجب تا که به ما می گـوید:            آفـریـن! دسـت مـریـزاد! به امّـیـد خدا

وعـدۀ بعـدی ما «شارع بین الحرمین»             دم بگـیـریم همه با «لک لبّیک حسین